Osoby, których imieniem nazwano ulice łączą się z bezpośrednio z historiom czeladzkiej kopalni. Karol Wilhelm Scheibler - (1862- 1935), syn Karola Wilhelmia Scheiblera I, twórcy największych, nie tylko na ziemiach Polski, ale bodaj i w całej Europie, zakładów przędzalniczych i tkackich, jak również wielu innych obiektów przemysłowych i Anny Scheiblerowej. Wzorem ojca zdobył gruntowne wykształcenie poznając tajniki zarządzania fortuną. Poczynił wiele inwestycji w Warszawie i na Dolnym Śląsku, gdzie w miejscowości Blumenrode (Kwietno) powstał wiejski pałac rodziny Scheiblerów. W 1910 roku otrzymał arystokratyczny tytuł barona oraz tarcze herbowe. Zasiadał w radach nadzorczych firm prowadzących interesy zarówno w Europie jak i w Azji. W latach 80-tych XIX wieku poczynił inwestycje w przemyśle hutniczo-metalowym, następnie w kolejnictwie i górnictwie. Prezes Rady Zarządzającej Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego „Saturn”, od 1990 roku t.j. od jego założenia. Dzięki niemu, jak również dzięki seniorowi rodu i matce, rodzina Scheiblerów należała do najbogatszych rodzin w Europie. Gośćmi domu Scheiblerów byli m. i.n. Henryk Sienkiewicz i Henryk Siemiradzki. Fortuna Scheiblerów obok dwóch innych fortun zobrazowana została przez Władysława Reymonta w „Ziemi Obiecanej”.


Alfred Biedermann – ( 1866 -1936), syn Roberta Biedermanna twórcy rodzinnej fortuny i Adelmy Emmy z Braunów. Studiował w Łodzi w Wyższej Szkole Realnej a następnie w Zurychu. Odziedziczył po ojcu farbiarnie. Posiadał szerokie zainteresowania m.in. humanistyczne. Ukończył studia na Uniwersytecie w Getyndze uzyskując tytuł doktora filozofii. W latach 90-tych XIX wieku odgrywał znaczącą rolę w łódzkim życiu gospodarczym. Był m.in. inicjatorem budowy linii tramwajowych.                  
W 1900 roku wraz z grupą czołowych fabrykantów m.in. Scheiblerem i Heinzlami nabył kopalnię węgla i założył Towarzystwo Górniczo-Przemysłowe „Saturn”. Był również udziałowcem przedsiębiorstw energetycznych, maszynowych i elektroenergetycznych. Po 1990 roku Alfred Biedermann był członkiem Łódzkiego Komitetu Giełdowego. Uczestniczył w pracach nad ustawodawstwem fabrycznym. W 1911 roku wszedł w skład Zarządu Instytutu Politechnicznego w Warszawie. Po 1918 roku zaangażował się w ratowanie i odbudowanie zdewastowanego przemysłu. Był współorganizatorem Kooperatywy Węglowej. Zainicjował  w 1917 roku powstanie Związku Eksportowego Przemysłu Włókienniczego. W latach wielkiego kryzysu był sygnotariuszem memoriału do marszałka Piłsudskiego w sprawie odrodzenia gospodarczego Polski.
Kawaler Komandorskiego Krzyża Odrodzenia Polski. Posiadał udziały m.in. w Towarzystwie „Saturn”, Łódzkich Wąskotorowych Kolejach Dojazdowych, T.A. „Siła i Światło” w Sosnowcu i Sierszy, „Tramwaje Elektryczne” w Zagłębiu Dąbrowskim, Śląsko-Dąbrowskim Kolejowym Towarzystwie Eksploatacyjnym oraz bankach Łodzi i Warszawy.