Dziś, po 30. latach od wprowadzenia stanu wojennego, nadal żywe są kontrowersje wokół konieczności jego wprowadzenia. Rokroczne rocznice przebiegają pod znakiem dyskusji, na ile te tragiczne wydarzenia w dziejach narodu polskiego były ratunkiem dla Polski, a na ile ochroną państwa przed radziecką inwazją.
O różnych formach wzmożonej kontroli społecznej, przejawach oporu społeczeństwa polskiego, zwykłej codzienności w stanie wojennym oraz międzynarodowych echach grudniowych wydarzeń w naszym kraju mówił Andrzej Sznajder, kierownik Referatu Edukacji Historycznej Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach, który wystąpił z okolicznościowym multimedialnym wykładem. Jego słowa miały szczególną wymowę. Andrzej Sznajder to bowiem najmłodszy internowany w Polsce podczas stanu wojennego. Zatrzymany został 26 lutego 1982 r. w bytomskim liceum, do którego wówczas uczęszczał. Miał zaledwie 17 lat i 10 dni. Pierwsze niespełna trzy tygodnie przebywał w areszcie milicyjnym w Katowicach, potem wraz z grupą kilkunastu działaczy "Solidarności” został przewieziony do Zaborza - zakładu karnego w Zabrzu, na terenie którego były dwa wydzielone pawilony dla internowanych. Tam przebywał do 22 marca. Od początku młody Sznajder konsekwentnie zaprzeczał, jakoby był członkiem nielegalnego związku i zajmował się kolportażem ulotek antykomunistycznych. To uratowało mu skórę, w przeciwieństwie do innych kolegów, którzy się przyznali.