Początkowo był piłkarzem, grał w juniorach i seniorach, ale równocześnie skakał w dal. Gdy w 1950 roku trafił do szkoły podoficerskiej w Koźlu, jego wyniki plasowały go już w dziesiątce najlepszych zawodników w kraju. Zaczął być powoływany na zgrupowania lekkoatletów. W 1951 roku zajął pierwsze miejsce w zawodach zorganizowanych z okazji otwarcia stadionu w Lipsku. Skoczył 7,51 m, był to wówczas najlepszy wynik w Europie.

W następnym roku po raz pierwszy został olimpijczykiem (Helsinki '52).W 1955 roku poprawił rekord życiowy - 7,81 m - a rok później wyjechał na kolejną olimpiadę (Melbourne '56). Miał propozycję pozostania w Australii, ale sportowiec zdecydował się wrócić do kraju.W 1958 roku zdobył brązowy medal podczas mistrzostw Europy w Sztokholmie.W 1960 roku, mimo powołania na olimpiadę, zakończył karierę. Po latach wyjaśniał, że wyniki nie gwarantowały już medali w poważnych imprezach, a ponadto przyplątała się kontuzja mięśnia.Miał znakomitą szybkość - na 60 metrów potrafił pokonać ówczesnego króla polskiego sprintu, Mariana Foika.Po zakończeniu kariery sportowej był m.in. kierownikiem drużyny piłkarskiej  CKS Czeladź.W 2001 r. w uznaniu szczególnych osiągnięć i dokonań, mających związek z Czeladzią, został uhonorowany przez Radę Miejską Nagrodą Miasta Czeladź.