Poniżej prezentujemy wybrane wiersze Krzysztofa Zięcika:


Przesłanie
 
Bezsenny sen upiorny

Śnią puste karty białe

Niech poeta je zadziorny

W strofy zamieni całe

 
W opasłe tomy zaklnie

Słowa o tęczy gamie

Co z czasem nie wyblaknie

Wypali stygmat znamię

 
Jeśli mądrością zdobne

Przyjacielu młody je chłoń

Chwytaj myśli ulotne

I zanurz się w ich toń

 
Niepotrzebne słowo zbyj

Milczeniem ducha i pamięci

Tym co jest piękne żyj

Co wartościowe niech się święci

 
O myśli piękne i czyste

By je przelewać w strofy

O rezonansy ich świetliste

O mądrość i piękno mowy
 

O szczęśliwe wzrastanie

Wartościowych przyszłych pokoleń

A wolnych od upokorzeń

Uroczyście prosimy Cię Panie



 

Czeladź

 
Miasto Czeladź – gród zagłębiowski

Na wysokiej skarpie kościół dostojnie się wznosi

Na wszystkie dzielnice ma spojrzenie

By je zwiedzić aż się prosi

Ku Piaskom nasze kroki skierujmy

Tu kamienic zabytkowych całe mnóstwo

Z innej epoki uliczki się krzyżują

Kontrastem blokowisk architektury ubóstwo

Na rogu rozbitków spora gromada

Szklane flakony opróżniają z cieczy

Witają poranek czasem zmrok ich ogarnie

Podły trunek ze smutków ich leczy

Klientów mały stragan kusi

Sklepików całe mnóstwo się roi

Zakochana para spaceruje w uśmiechu

Przechodzień spóźniony do domu pójść woli

Nocną ciszę krzyk czasem przeszyje

Lokatorzy poddaszy gwiazdy podziwiają

A ci których troski dręczą

W bezsensowności poranka czekają

Wszyscy mniej lub bardziej znajomi

Ulicami snuje się stara tajemnica

Zaułki ciemne i strychy szeptają

-Piaski to zaczarowana dzielnica

 

 

 Żyć

 
W poszumie polskich drzew

W szemraniu strumyka

Sagi o przemijaniu wiew

Zegara czasu co tyka

Sygnał by chwili nie trwonić

Zechciejmy pięknie żyć

Niechby za ideałem gonić

Potrzebnym chciejmy być

W sercach czytać sens

W promieniach światła brodzić

Życia docenić każdy kęs

I z podniesionym czołem chodzić